-
1 verpflichten
1. vt2) angażować2. vr, sichj-n als Trainer verpflíchten — zaangażować kogoś jako trenera
2) zaangażować się, zatrudnić się -
2 charge
[tʃɑːdʒ] 1. n( fee) opłata f; ( JUR) zarzut m, oskarżenie nt; ( attack) natarcie nt, szarża f; ( responsibility) odpowiedzialność f; ( MIL, ELEC) ładunek mto reverse the charges ( BRIT) — dzwonić na koszt osoby przyjmującej rozmowę
to charge an expense (up) to sb's account — dopisywać (dopisać perf) wydatek do czyjegoś rachunku
to take charge of — ( child) zajmować się (zająć się perf) +instr; ( company) obejmować (objąć perf) kierownictwo +gen
to be in charge of — (person, machine) odpowiadać za +acc; ( business) kierować +instr
- charges2. vtperson obciążać (obciążyć perf); sum pobierać (pobrać perf); gun ładować (załadować perf); ( MIL) atakować (zaatakować perf), nacierać (natrzeć perf) na +acc; (also: charge up) battery ładować (naładować perf); ( JUR)to charge sb (with) — oskarżać (oskarżyć perf) kogoś (o +acc)
3. vito charge sb to do sth — zobowiązywać (zobowiązać perf) kogoś do zrobienia czegoś
rzucać się (rzucić się perf) (do ataku), szarżować* * *1. verb1) (to ask as the price (for something): They charge 50 cents for a pint of milk, but they don't charge for delivery.) policzyć2) (to make a note of (a sum of money) as being owed: Charge the bill to my account.) dopisywać3) ((with with) to accuse (of something illegal): He was charged with theft.) oskarżać4) (to attack by moving quickly (towards): We charged (towards) the enemy on horseback.) nacierać5) (to rush: The children charged down the hill.) pospieszać6) (to make or become filled with electricity: Please charge my car battery.) ładować7) (to make (a person) responsible for (a task etc): He was charged with seeing that everything went well.) ładować2. noun1) (a price or fee: What is the charge for a telephone call?) opłata2) (something with which a person is accused: He faces three charges of murder.) zarzut3) (an attack made by moving quickly: the charge of the Light Brigade.) szarża4) (the electricity in something: a positive or negative charge.) ładunek5) (someone one takes care of: These children are my charges.) podopieczny6) (a quantity of gunpowder: Put the charge in place and light the fuse.) ładunek•- charger- in charge of
- in someone's charge
- take charge -
3 commit
[kə'mɪt]vtshe was committed to a hospital/nursing home — umieszczono ją w szpitalu/prywatnym domu opieki
to commit o.s. (to do sth) — zobowiązywać się (zobowiązać się perf) (do zrobienia czegoś)
to commit suicide — popełnić ( perf) samobójstwo
to commit sth to writing — zapisywać (zapisać perf) or notować (zanotować perf) coś
to commit sb for trial — stawiać (postawić perf) kogoś w stan oskarżenia
* * *[kə'mit]past tense, past participle - committed; verb1) (to perform; to do (especially something illegal): He committed the murder when he was drunk.) popełniać2) (to hand over (a person) to an institution etc for treatment, safekeeping etc: committed to prison.) powierzać, osadzać3) (to put (oneself) under a particular obligation: She has committed herself to looking after her dead brother's children till the age of 18.) zobowiązywać się•- committal
- committed -
4 oblige
[ə'blaɪdʒ]vtto oblige sb to do sth — zobowiązywać (zobowiązać perf) kogoś do zrobienia czegoś
to oblige sb — wyświadczać (wyświadczyć perf) komuś przysługę
anything to oblige! ( inf) — zawsze do usług! (inf)
I'd be very obliged — byłbym Panu/Pani bardzo wdzięczny or zobowiązany
* * *1) (to force to do something: She was obliged to go; The police obliged him to leave.) nakazać2) (to do (someone) a favour or service: Could you oblige me by carrying this, please?) zrobić grzeczność•- obligatory
- obligatorily
- obliging
- obligingly
См. также в других словарях:
zobowiązać — dk IX, zobowiązaćwiążę, zobowiązaćwiążesz, zobowiązaćwiąż, zobowiązaćał, zobowiązaćany zobowiązywać ndk VIIIa, zobowiązaćzuję, zobowiązaćzujesz, zobowiązaćzuj, zobowiązaćywał, zobowiązaćywany «nałożyć na kogoś obowiązek zrobienia czegoś»… … Słownik języka polskiego
zaprzysiąc — a. zaprzysięgnąć dk Vc, zaprzysiącsięgnę, zaprzysiącsięgniesz, zaprzysiącsięgnij, zaprzysiącsiągł, zaprzysiącsięgła, zaprzysiącsięgli, zaprzysiącsiężony, zaprzysiącsiągłszy zaprzysięgać ndk I, zaprzysiącam, zaprzysiącasz, zaprzysiącają,… … Słownik języka polskiego
włożyć — dk VIb, włożyćżę, włożyćżysz, włóż, włożyćżył, włożyćżony wkładać ndk I, włożyćam, włożyćasz, włożyćają, włożyćaj, włożyćał, włożyćany 1. «umieścić coś w czymś, w środku czegoś; wetknąć» Włożyć list do koperty. Włożyć ręce do kieszeni. Włożyć… … Słownik języka polskiego
włożyć — 1. Nie mieć co na siebie, pot. na grzbiet włożyć «nie mieć odpowiedniego ubrania»: (...) przypomniała sobie, że jest zaproszona następnego dnia na bardzo ważną kolację. I, o zgrozo, że nie ma co na siebie włożyć. WO 07/10/2000. 2. Nie mieć, nie… … Słownik frazeologiczny
wkładać — 1. Nie mieć co na siebie, pot. na grzbiet włożyć «nie mieć odpowiedniego ubrania»: (...) przypomniała sobie, że jest zaproszona następnego dnia na bardzo ważną kolację. I, o zgrozo, że nie ma co na siebie włożyć. WO 07/10/2000. 2. Nie mieć, nie… … Słownik frazeologiczny
zobligować — dk IV, zobligowaćguję, zobligowaćgujesz, zobligowaćguj, zobligowaćował, zobligowaćowany książk. «zobowiązać kogoś do czegoś; wywołać w kimś chęć odwzajemnienia otrzymanej przysługi» Zobligować kogoś do dyskrecji. Jego uczynność zobligowała mnie… … Słownik języka polskiego
wziąć — dk Xc, wezmę, weźmiesz, weź, wziął, wzięła, wzięli, wzięty, wziąwszy 1. «ująć, chwycić, objąć (kogoś, coś) ręką, rękami lub innym narządem chwytnym (np. u zwierząt) albo narzędziem; przystosować do trzymania, niesienia» Wziąć książkę, zeszyt,… … Słownik języka polskiego
zobowiązanie — n I 1. rzecz. od zobowiązać. 2. lm D. zobowiązanieań «to, do czego ktoś jest zobowiązany, co kogoś zobowiązuje; obietnica wykonania czegoś» Zobowiązania finansowe, płatnicze. Zobowiązania względem rodziny, wobec sprzymierzeńców, w stosunku do… … Słownik języka polskiego
podjąć — dk Xc, podejmę, podejmiesz, podejmij, podjął, podjęła, podjęli, podjęty, podjąwszy podejmować ndk IV, podjąćmuję, podjąćmujesz, podjąćmuj, podjąćował, podjąćowany 1. «podnieść z ziemi, unieść w górę, ująć, chwycić, dźwignąć» Podjąć słuchawkę… … Słownik języka polskiego
przysięga — ż III, CMs. przysięgaędze; lm D. przysięgasiąg «uroczyste zapewnienie o prawdziwości tego, co się mówi, wypowiadane zwykle w słowach ustalonych zwyczajowo» Przysięga małżeńska. Przysięga na wierność ojczyźnie. Zobowiązać się do czegoś, stwierdzić … Słownik języka polskiego
dać — dk I dam, dasz, dadzą, daj, dał, dany dawać ndk IX, daję, dajesz, dają, dawaj, dawał, dawany 1. «przekazać komuś rzecz, którą się posiada lub rozporządza; obdarzyć czym; podarować, ofiarować, oddać; poświęcić co» Dawać pieniądze na utrzymanie.… … Słownik języka polskiego